-3 ضرورت تحقیق

 

 

استفاده درمانی از فعالیت بدنی برای درمان دیابت به 600 سال قبل از میلاد مسیح توسط پزشک هندی به نام سوسورتا[28] بر می گردد. در قرون بعد، درمان دیابت با ورزش یا استراحت کامل به صورت جای گزین انجام می گرفته است. البته امروزه پژوهش گران پی برده اند که استراحت کامل برای درمان دیابت ،مضر است (کانستانس و همکاران[29] 2007). استفاده از ورزش توسط پزشکان به طور گسترده از قرن 18 میلادی آغاز شد و در سال های آغازین قرن 19 میلادی، پژوهش گران دلایل قطعی برای اثبات فواید ورزش در بازتوانی بیماران دیابتی ارائه نمودند (کانستانس و همکاران 2007). در سال 1919میلادی (بعد از آنکه سنجش میزان گلوکز خون متداول شد) محققین ثابت کردند که یک جلسه ورزش کوتاه مدت باعث کاهش  میزان گلوکز خون می شود (کانستانس و همکاران 2007) و جوسلین ورزش را به همراه کنترل رژیم و تجویز انسولین به عنوان سه جزء درمانی مؤثر در دیابت در دهه 1920 میلادی معرفی نمود (دیلورتو و همکاران[31] 2003). کمی بعد در سال 1926، لاورنس در مجله طبی بریتانیا گزارش کرد که ورزش، اثر انسولین در کاهش گلوکز خون را تشدید کرده و در نتیجه نیاز بیماران دیابتی نوع 1 را به انسولین کاهش می دهد. بر پایه مطالعات وی بود که پزشکان، ورزش را به عنوان یک اصل در درمان دیابت به کار بردند (دیلورتو و همکاران 2003). ورزش در بیماران دیابتی موجب افزایش اعتماد به نفس، احساس بهتر و انرژی بیشتری می شود. به علاوه ورزش کردن عملکرد فکری، خواب و کاهش وزن را بهبود می بخشد و امید به زندگی را افزایش می دهد. در ضمن داشتن یک برنامه ورزشی منظم نشان دهنده نظم و ترتیب و خویشتن داری خوب بیمار است. این موضوع برای فردی که یک برنامه فشرده کنترل دیابت را پیش رو دارد بسیار مفید و با اهمیت است. ورزش منظم، گام بزرگی در بر طرف کردن اضطراب و افسردگی است. از این رو اصلاح شیوه زندگی و فعالیت جسمانی به افراد مبتلا به دیابت توصیه می شود. اثرات سودمند فعالیت بدنی بر بهبود بیماری دیابت و شاخص های گلایسمیک ناشی از آن شناخته شده است، اما اکثر این مطالعات اثرات ورزش را در بیش از چند هفته مورد بررسی قرار داده اند و همچنین این که از دارچین به عنوان عامل موثر بر شاخص های قندی و چربی خون در مطالعات مختلفی یاد شده و اطلاعات کاملی در مورد اثر هم زمان یک دوره فعالیت بدنی و مصرف عصاره دارچین بر بیماری دیابت در دسترس نمی باشد، نیاز به بررسی اثر هم زمان دو عامل عصاره دارچین (به عنوان یک مکمل خوراکی) و فعالیت بدنی به عنوان عوامل موثر بر شاخص های قندی وجود دارد. لذا با توجه به این که نتایج این تحقیق می تواند به بیماران دیابتی دیدگاه روشنی در خصوص اثر دارچین و تمرین مقاومتی بر شاخص های قندی ارایه نماید، ضرورت و اهمیت این مطلب بیش از پیش نمایان می شود. در صورت موثر بودن مصرف خوراکی عصاره دارچین بر شاخص های قندی می توان از این ماده به عنوان یک مکمل طبیعی سودمند جهت بهبود بیماری دیابت در افراد دیابتی بهره جست.

 

 

 

 

1-4 اهداف تحقیق

 

 

1-4-1 هدف کلی

 

 

هدف کلی مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین بر شاخص های قندی موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت می باشد.

 

 

 

 

 

1-4-2 اهداف ویژه

 

 

 

1. توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی بر گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

 

 

1. توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی بر انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

 

 

1. توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی بر مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

 

 

1. توصیف و بررسی اثر مصرف عصاره دارچین بر گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

 

 

1. توصیف و بررسی اثر مصرف عصاره دارچین بر انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

 

 

1. توصیف و بررسی اثر مصرف عصاره دارچین بر مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

 

 

1. توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی همراه با عصاره دارچین بر گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

 

 

1. توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی همراه با عصاره دارچین بر انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

 

 

1. توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی همراه با عصاره دارچین بر مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

 

 

 

 

 

1-5 سوالات تحقیق

 

 

 

1. آیا تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر میزان گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد؟

 

 

1. آیا تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر میزان انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد؟

 

 

1. آیا تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر میزان مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد؟

 

 

 

 

 

1-6 فرضیه های تحقیق

 

 

 

1. تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر کاهش گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد.

 

 

1. تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر کاهش انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد.

 

 

1. تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر کاهش مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد.

 

 

 

 

 

[1] Casey et al.,

 

 

[2] Hubinger et al.,

 

 

[3] Casey, L, & Nicholas, F, T

 

 

[4] Gloria et al.,

 

 

[5] Yam

 

 

[6]  Hibiscus Rosa Sinensis Linn

 

 

[7] Aloevera

 

 

[8] Anethum graveolens L.

 

 

[9] Sinnamon

 

 

[10] cinnamomum zeylanicum

 

 

[11] Keller et al.,

 

 

[12] Karalee et al.,

 

 

[13] Fannworth & segelman

 

 

[14] Lamers & moller

 

 

[15] kulas & zhang

 

 

[16] Tang et al.,

 

 

[17] Marker

 

[18] Carmen et al.,

 

 

[19] DiLoreto et al.,

 

 

[20] Taunton et al.,

 

 

[21] Izumi, T et al.,

 

 

[22] Glutamin 4

 

 

[23] Reynolds et al.,

 

 

[24] David et al.,

 

 

[25] Andrew et al.,

 

 

[26] Jason et al.,

 

 

[27] Sunmin

 

 

Susurta

 

 

[29] Constans et al.,

 

 

[30] Joslin

 

 

[31] DiLoreto et al.,

 

 

[32] Lawrence, R.D et al